IC gedoe.

En daar lig je dan plotseling als een keihard zacht gekookt eitje met ik weet niet hoeveel slangen aan en in je op de IC. Ik had 8 aanvallen gehad waarvan 5 en 6 best hevig waren, en een bloeddruk van 230 om 130. Met man en macht werd er aan mij gefrutseld om alles weer omlaag te krijgen. En ik lag daar met de gedachten dat ik met een uurtje wel weer thuis met een wijntje op de bank zat. Jammer joh.

Ik wou net Diesel gaan uitlaten en pakte mijn sleutels toen ik een pijnsteek in mijn hoofd voelde, begon te zwabberen op mijn benen, en kon alleen nog onverstaanbaar praten. Alsof ik straal bezopen was. En ik had nog niets op. Even later volgde een 2e en toen gingen eindelijk de alarmbellen. Onderweg naar het ziekenhuis nog 1. Daar aangekomen werd er meteen adequaat gereageerd. Maar ze bleven maar komen. Eindelijk tegen 12 uur had men de boel onder controle en werd ik zelf ook weer enigszins rustig. Pas toen begon ik mij te realiseren waar ik in beland was geraakt en dat ik het (zoals gewoonlijk) deze keer niet moest weglachen. Ga ik ook niet doen.

Maar alles is weer oke, Sjek is gelukkig weer thuis met een zak met pillen en ga mij eens flink rustig houden. Want ik moet nog een hoop doen dit leven.

Sorry dat ik jullie heb laten schrikken. Maar zelf was ik nog wel het meest onder de indruk.
Ik ben mij echt de kolere geschrokken van deze waarschuwing.
Dank voor alle lieve reacties, die deden mij echt goed.

Groet Jack.

 

PS. Ik ga natuurlijk geen ziekenhuis aanbevelen. Maar wat ben ik fantastisch geholpen bij het Spaarne. Echt top.