Natuurlijk gaat het nooit van een leien dakje, hoe goed alles ook gepland word, al heb je alles tot den treuren doorgesproken, sommige iemanden weten er altijd weer een puinhoop van te maken. Dat is jammer en zo waren we na twee uur wachten met zijn alle berijd een gat van 18 mtr diep te graven, en…….een preventief nekschot uit te delen.
Later lach je er om, doe ik nu al, maar voor de mannen van de Hucksters was het verre van leuk. Moesten we het ook nog bijna met een gitarist minder doen, ik heb iemand nog nooit zo lang zien vallen. Maar alle ellende ten spijt.
Toen het spelen begon, sloeg de damp er al meteen van af, het beukte en ronkte als een goed geoliede diesel.
Vloeiend van het ene nummer naar de andere muzikant.
Met als hoogtepunt 11 muzikanten en de Rock Vocals op één podium.
Ik was er zelfs een beetje Comfortably Numb van. Geweldig om met deze gasten op het podium te mogen staan, en voor een uitzinnig publiek te spelen.
Ik ben echt trots op deze makkers, stuk voor stuk.
Maar waar ik echt van onder de indruk ben, waar ik rete veel respect voor heb gekregen in de afgelopen 20 jaar, is mijn maatje Hans.
Hoe dat de hele avond als heer en meester het podium bestiert verdient heel veel lof.
Als van ouds mocht ik weer met mijn maatje Ed bij het krieken der dagen mee huiswaarts rijden. En nu maar wachten tot de Hucksters 25 jaar bestaan.
Zal dan wel Bucksters heten.
Armando en ik zijn dan in ieder geval op vakantie.
Desalniettemin wil ik jullie heel hartelijk bedanken voor een super avond, en de leuke voorbereiding niet te vergeten. Ik heb zwaar genoten.
Huckster, ex Hucksters, Rock vocals. Vrienden.
Het was mij een waar genoegen.