Ik moet het eens laten, ik moet het eens leren.
Ik moet het niet elke keer opnieuw proberen.
Het is geen kwestie van tijd, of het ontbreken eraan.
Meer een gedwongen feit, maar wat heb je daaraan.
Ik moet het eens het loslaten, ik moet niet houden vast aan.
Ik moet het niet willen maar gewoon laten gaan.
Het is wel even doorbijten, dat dan weer wel.
Maar dan pas zul je merken, je trok op tijd aan de bel.
Niet schreeuwen, het is toch nooit genoeg.
Tegen de wind in, zullen alleen de achterblijvers horen.
Niet lachen, het is nog veels te vroeg.
Met de wind mee, zul je enkel losers kunnen bekoren.
Ik wil weer lachen, van pijn en verdriet.
Ik wil vluchten zover dat je het niet meer ziet.
Het gaat niet meer gebeuren, ik geef het geen enkele kans.
Moet ik wel eens leren, om te dichten in het Frans.