52 Raar.

52 Jaar.

Weet u nog waar u was, vandaag precies 52 jaar geleden? Nee natuurlijk niet, de meeste van u waren nog niet eens in de planning. Wat mij meteen blijmoedig stemt daar ik mij omringd voel met de jeugd. Dit niets ten nadelen van de iets oudere onder u, maar ik blijf graag bij de tijd. Al moet ik toegeven dat sommige iets ouderen ook niet van gisteren zijn.
Maar waar was ik?
Ik was voor het eerst op mijn moeders verjaardag. 29 werd de lieverd.
Ik zag er niet uit die dag, nat en goor kwam ik aan. Het slijm nog in mijn haar.
Het was net of ik 9 maanden in een grot had gebivakkeerd. En in plaats van een geurend bosje bloemen mee te brengen, stonk ik als de ziekte. Tot overmaat van ramp was ik zo stom geweest mij niet even degelijk te kleden. Nee hoor, meneer kwam gewoon ongegeneerd in zijn blote reet binnen zeilen. En Beb (mijn moeder) had al zo’n zware dag achter de rug.
Ook een “goedenavond samen” of een “gefeliciteerd mam” kon er niet van af.
Mijn vader pikte dit natuurlijk niet en greep mij bij de enkels, hield mij ondersteboven en gaf een ferme tik op mijn kont. Ik begon natuurlijk meteen te huilen en waarom weet ik niet, maar daar waren zij schijnbaar blij mee. Ik denk achteraf gezien door het prachtige stemgeluid wat ik toen al bezat. Mijn 2 oudere broers waren minder enthousiast met mijn plotselinge komst, en gebruikten mij als hamertjetik. Waar ik ze achteraf eeuwig dankbaar voor ben, want het ritme zat er meteen goed in.
En hier zit ik dan 52 jaar later, op precies dezelfde plek als waar ik ter wereld kwam, achter mijn pc dit stukje te schrijven.
Ik heb in die tijd een hoop bijgeleerd. Zo draag ik tegenwoordig meestal fatsoenlijke kleding, ruik ik over het algemeen lekker fris (hier laat ik mij niet verder over uit) en loop niet meteen te janken als ik op mijn kont word geslagen.
Helaas gebeurd dit laatste erg weinig de laatste tijd.
Dus mam, het heeft even geduurd maar ik denk dat je missie eindelijk zijn vruchten heeft afgeworpen, zij het op een geheel andere manier als dat je beoogd had, maar toch.
Vanavond ga ik dan ook keurig gekleed, fris en fruitig, met een mooie ruiker even proosten met mijn moeder. En vieren dat zij 52 jaar geleden het allermooiste cadeau van haar leven heeft gekregen.

PS. Mocht u het nodig vinden commentaar te geven op dit stukje (ik weet dat sommige zitten te popelen) dan nodig ik u van ganser harte uit. Zolang u mijn moeder maar niet beledigt want in dat geval moet ik u helaas liquideren.