De Kaag.

Ik vond de Kaag sowieso een beetje wrang en onwelriekend ruiken deze zomer. Het was met tijd en wijle meer een zure sloot waar de kikkers angstvallig vluchtte voor de op tafel dansende ooievaar. Ik meet de plas dan ook als een tolk in Urk, ik vaarde liever om dan dat ik het koelwater van Kaag door de motor liet stromen. Niet dat de ijspegel zich daar iets van aantrok, net als de rest overigens. Ze heeft haar koffer voor het weekend in de Zwaluwenberg al klaar staan, en reken er op dat de voorbindpiemel bovenop ligt. Mark en Wopke zullen nog eens wat beleven, net als de rest van zwijgzaam Nederland. Hoe groot de afgang ook is, al heb je bloed aan je handen, we gaan dit weekend gewoon een nieuw kabinetje vormen, en konkelenvoze vrolijk verder in plaats van nieuwe verkiezingen aan te kondigen. Want reken er op dat er een aardverschuiving plaats vind, en dat komt de vastgeplakte heren en dames natuurlijk niet uit. Hun enige redding is om met hun radeloze incompetente achterban dan maar samen de bedstee te delen. Gewetenloos en schaamteloos blijven zij elkaars wonden likken waar de arrogantie van af drupt. En nog vinden zij het gek dat steeds meer de rug naar de politiek toe keren. Want wat heeft het in godsnaam voor zin? Wat of waar je op stemt, het maakt eigenlijk geen ene sodemieter uit, of de revolutie zou eens uit moeten breken. Maar dat gebeurd niet, want ondanks fout op fout, de vele welgemeende sorry’s, demissionair gewoon vrolijk verder gaan voor waar je bent afgetreden, we hebben het hier nog steeds veel te goed. Ken je nagaan. Mark my words, na het weekend komt het armzalige zooitje onbeschaamd gezamenlijk naar buiten of er nooit iets is gebeurd, daar is geen tolk voor nodig, en men gaat door met de orde van de dag. Het water in de Kaag zal er in ieder geval niet helderder van worden, maar brak en schimmig door het trage polderlandschap sijpelen, en verdoezelen wat niet zo goed uitkomt.