Jackpot.

Mijn wens voor 2009 is nu al uitgekomen. Kan het jaar mooier beginnen? Dacht het ff niet hé.
Nu moet ik eerlijkerwijs bekennen dat de kans wel heel groot was dat mijn wensje uit zou komen dit jaar.
Een kans van 50 miljoen op 1 of zo schat ik.
Ik had namelijk gewenst dat ik NIET de staatsloterij zou winnen. Nou dan koop je toch gewoon geen lot stomme eikel die je bent, ik hoor het u zeggen.
Ja dat kan wel zijn, maar het is zo leuk om een maand lang te kunnen dagdromen over wat je er allemaal mee zou kunnen doen. En dat voor maar € 17.50
Waar vind je nog zoveel plezier voor zo’n schamel bedragje. Vooropgesteld dat je hem niet wint natuurlijk.
Dat zou alle pret bederven.
Ineens kan je die PC hoerensloep kopen, of dat huis aan het water, met bijbehorende sauna en bubbelbad.
Uit het niets dienen de prachtigste snollen zich ineens aan. Je hebt ze maar voor het uitzoeken.
Als Godfather zit je op de stijger voor je huis, de problemen van al je goede vrienden aan te horen, die je tot voor kort nog nooit had gezien.
Nee dat mag geen werkelijkheid worden, dat dient een droom te blijven, elke maand opnieuw.
Zolang je er geen gezondheid van kan kopen, of echte liefde gun ik een ieder deze prijs, maar ik hoef hem niet.
Ze ziet me al aankomen. ‘Schat wil je van mijn zijn
in ruil voor 25 miljoen.’ Ik weet zeker dat het niet voldoende zou zijn, een belediging.
Ze zou me midden in mijn smoel uitlachen, beschimpen, verachten en terecht.
Als ze nu naar me lacht weet ik tenminste dat het gemeend is, en niet om mijn geld te doen is.
Noem het een troostprijs, voor mij is het de
Jackpot.