Of ik even wat flightcases kon komen inmeten voor de aanstaande verhuizing? Nou loopt m’n boek als een tierelier, met de band doen we regelmatig leuke dingen,
maar als ik aan de eind van de maand quit speel ben ik tegenwoordig al blij. Dus ja, graag. Ik moet toch ergens al die flessen wijn van bekostigen waarvan ik de kurk heb verdonkermaand.
Of ik dan de volgende dag langs wou komen vroeg de man met raar accent. Een rits met pasjes, tickets en de benodigde papieren zouden die zelfde middag nog langs gebracht worden, en Oja of ik het niet tegek wou maken qua budget want hij had de laatste tijd een beetje tegenslag gehad.
Stipt op tijd arriveerden ik in een kolossaal huis dat er aan de binnenkant al net zo saai uitzag als de buitenkant deed vermoeden.
Snel afhandelen dit zaakje dacht ik meteen.
Ik werd een rommelig kamertje binnen geleid waar een uitgebluste man stoïcijns onderuit gezakt in een stoel zat, in z’n hand een groot glas melk.
het volgende was allemaal in het Engels maar heb het alvast voor u vertaald.
‘Zo Joris drie pinter alles goei met joe? ‘
‘Ach wat zal ik zeggen, moe maar voldaan.’
‘Nou zeg het maar, wat wil je allemaal dat Sjek in de kist pleurt?’
‘Ik heb gehoord dat jij een man met visie bent, dus kijk zelf maar wat belangrijk genoeg is om mee te nemen.’
Ik keek wat om me heen en mijn oog viel op een groot spandoek ;Missie geslaagd: ‘Deze vroeg ik.’
Maar hij keek weg als een cowboy die net op de horens was genomen. En stoffige doos met sigaren hield ik omhoog, maar hij knikte al nee, was van de vorige bewoner. Oh een dubbel Cd van Genesis met Land of confusion, gecenseerd en al. Nou ja d’r stond Fuck You op maar wel door Phil zelf geschreven. Ook niet?
Die paar ouwe weggooischoenen misschien?
Dit fraaie foto album dan? Is ff kijken, een bergje mensen naakt over elkaar heen met de dood in hun ogen, terwijl een Duitse herder kwijlend in bedwang werd gehouden. Een KKK maar dan in het zwart, her en der wat draadjes om hem heen, waarschijnlijk om te verkomen dat hij viel. Een leuk kiekje van een stadion vol zwartjes waarvan het water tot hun lippen kwam.
En twee foeilelijke vierkante kaarsen die als een pudding in elkaar pleurde. ‘Eigen werk.’vroeg ik.
‘Ach laat die troep voor wat het is, ik bedoel, zouden ze het over twintigjaar nog over mij hebben? Dat vind ik veel belangrijker.
‘Tuurlijk man, over Hitler hebben we het nog dagelijks, maak je niet druk.’
Eenmaal buiten stond BO al op me te wachten.
‘En?’Vroeg die met een smile van oor tot oor.
‘Eén grote lekkende vieze vuilniszak. Doe jezelf en de rest van de wereld een lol, en steek de fik in die hele gore teringzooi. Bouw je eigen Zwarte Huis.
Slechter kan niemand het doen, maar verwacht van jouw wel wat meer hé.’
Met de worden dat hij z’n stinkende best ging doen, namen we afscheid. Hij gaf mij zijn boek, ik hem de mijne. We belle. Ja later.
En met de overtuiging dat deze wel wat moois in z’n afscheidt case zou mee nemen, stapte ik weer vlug in het vliegtuig terug naar huis.