Terwijl Mejuffrouw Welke de honneurs in mijn o zo geliefde plaatsje Denia gaat waarnemen, blijf ik triest achter in het land van Nick en Simon.
Het was niet het schrale weer wat ik wou ontlopen. Financieel kon ik nog wel wat bij elkaar sprokkelen, dus dat weerhield mij er ook niet van om in de volle zon mijn lachspieren weer eens tot het uiterste op te rekken.
Wat zou ik graag verlost zijn van dat Volendamse prostituerende duo.
Bij de C1000, in de trein, op het tros plein. Overal kom dit klaag duo tegen, er is geen ontkomen meer aan.
Ik ga dus niet meer met de trein naar het tros plein, zelfs niet met een mandje rotte C1000 eieren.
Maar het wordt nog erger.
Eén duo, oke zuur. Maar nu hebben ze zich opgesplitst met het ook al zo tv geile duo Acda en de Frunnik.
Alweer een keihard bewijs dat er echt geen god bestaat.
Dus knap ik de rotzooi zelf maar weer op.
Met mijn luchtbuks reis ik door het hele land op zoek naar één van de vier muziek verkrachters.
Elke keer denk ik dat ik één der jankebalken te pakken heb, maar helaas.
Zo heb ik al aardig wat slachtoffers gemaakt de laatste twee weken, niet geheel ten onrechte. Wie rijdt er dan ook met een Tros bumpersticker?
Terecht of niet, mijn excuus. Het feit dat je naar deze (muziek) luistert is jammerlijk, maar niet voldoende voor een schot hagel.
De makers, die moet ik hebben.
Bijna had ik Frunnik te pakken in zijn grijze golf, maar die ging er zo hard van door, dat ik wederom de verkeerde auto raakte.
Jammer, maar nu verdenken ze hem als schutter, wat het nog mooier maakt.
‘Het is wachten op een dodelijk slachtoffer.’ Zo vertelde de politie woordvoerder. Ja, me dunkt zeg.
Waar denken ze dan dat ik mee bezig ben.
En ik moet snel zijn voordat ze weer muteren met een Arie Boomsma of een zooitje Jssssssssssss.
Wil wel voordat de kerstliederen worden opgenomen klaar zijn met deze missie.