De pakket man.

Met moeite kreeg ik het deksel van het oude verfblik met de kleur steenrood. Ik wou nog even snel, tussen de bedrijven door iets natklappen voor ProjackPopArt. Zo gezegd zo gedaan, kwast schoon gemaakt en nog even het deksel er weer op. Hoe kan ik niet verklaren, maar ineens zat mijn hele hand in het verfblik. Jij ook met je ff snel sukkel, schold ik op mijzelf. Lachend liet ik het meeste verf eraf druipen, en met het resterende onder het zelfde deksel naar de kraan lopend om het af te spoelen. Kwam mijn grote Afrikaanse vriend van de pakketdienst binnen lopen met de altijd zelfde smile van oor tot oor. Zijn bruin werd grijs bij het zien van mijn rode hand, en verschrikt liet hij het pakketje vallen. ‘Kijk uit man, daar zit wijn in.’ Riep ik, al wist ik zeker dat het geen wijn was, maar 9 van de 10 keer is het wel zo, dus schrok hij nog eens dubbel terwijl het grijs wit werd.
‘Wat heb je gedaan jongen? Allemaal bloed, dat is niet goed he.’ ( bedenk hierbij het accent van Eddie Murphy die in zijn noten word getrapt, maar dan op zijn hollands)
‘ Ik ga doktor bellen, nee ambulance, O godtegodtegodte god, en iets in het Afrikaans, wat een klote maandag.’ Riep de pakketman paniekerig die naarstig opzoek naar zijn telefoon was.
‘Doe is even rustig koning Bollo.’ Schreeuwde ik harder dan gebruikelijk. ‘Er is niks aan de hand man.’
‘Hoe kan ik nou even rustig doen man, dit is zoooooo niet goed.’
‘Het is maar een klein sneetje ouwe paniekzaaier.’ Pestte ik hen lacherig.
Ik deed mijn hand onder de kraan en al spoedig vloeide de rode verf van mijn hand. Verbaast keek Koning Bollo naar het tafereel en het wit/grijs werd weer bruin. Zijn parelwitte lach kwam weer tevoorschijn en hij riep met het zelfde accent maar dan nog hoger van toon.
‘ OooooooOOOOOooooooOOOOOoooooo toetiemoenie parikoesta, dat is gewoon verf man. Wat zit jij nou paniek te zaaien man, het is gewoon verf.’
Ik lag ondertussen dubbel van het lachen, wat een verschijning.
‘ En volgende keer laat ik de wijn gewoon vallen jongen, grote aansteller die jij ben.’

Mijn dag kon niet meer stuk.