Eigen initiatief.

Een gevalletje eigen initiatief.

Eindelijk hadden we na maanden de bloeddruk op een aanvaardbaar niveau. Voor de zekerheid een nog ietsje hogere dosis gegeven en mijn arts en ik zouden elkaar voorlopig niet meer zien. Doei.
Bij de aangrenzende apotheek een voorraad opgehaald waar je een kudde olifanten de drie dubbele flikflak dagelijks moeiteloos mee kunt laten uitvoeren.
‘Ik moet wel de zelfde hebben, want van die andere werd ik zwaar depri.’ Zei ik tegen de pillendraaier.
‘Helaas meneer, die zijn op. Maar deze zijn het zelfde hoor, dus geen nood.’
Geen nood godverdomme.
Een maand later stond ik weer te stuiteren en te zwabberen op mijn poten. Of dat ik straal bezopen was, om 10 uur in de ochtend is dat zelfs voor mij aan de vroege kant.
‘Meet mijn bloeddruk eens.’ Vroeg ik aan mijn vriendin.
193 om 123. Hatsiekadee. Vandaar dat ik bijna omval, spontaan in slaap pleur en als een ongecontroleerd projacktiel door de werkplaats heen swaffel.
Iets eerder dan geplant terug naar mijn arts die reuze blij met deze informatie even naar de apotheek liep. Wat kan zo’n klein wijfie een hoop kabaal maken zeg.
Ik heb nu de juiste medicatie plus iets extra’s en langzaam gaat het weer bergopwaarts. Maar voorlopig ben ik weer een partij achteruit gehobbeld terwijl dat helemaal niet nodig was.
Het gaat natuurlijk om het geld, zoals alles. Maar wat hebben ze nu bespaard? Ik heb 2 maanden aan medicijnen weggegooid. Men speelt maar een beetje met mijn leven. En aan werken kom ik nauwelijks aan toe. Als ik weer stevig op mijn benen sta gaat ik dat die trol van een kwakzalver ook even fijn onder haar behaarde neus wrijven. En er word niets bespaart deze keer.

Dus let op lieve kijkbuiskinders, en laat u niets wijs maken. Meestal maakt het niet veel uit, maar het kan desastreuze gevolgen hebben. En dat alles omdat de verzekeringsmaatschappij een paar rot centen wil besparen. Nou dat doen ze maar op die dikke lease bakken van hun.
En laat ze zeker niet met hun vol gevreten pensen op de stoel van de arts gaan zitten.

Mocht u mij onverhoeds een beetje wankel tegen komen her of der. Denk dan niet. Ach, u denkt maar wat u denken wil.