Ik voel een depressie opkomen zo groot
Voel me zo kut zo klote was ik maar dood
Ben zo moe van al die mensen die niet echt zijn
Zo zat om te luisteren hoe goed ze wel niet zijn.
Alles is teveel nu zelfs mezelf is onuitstaanbaar
En dat is nu het vreemde want normaal ben ik ongenaakbaar
Maar nu niet, ik kots van mezelf van alle dingen die me bezig houden
Van alles wat ik doe of juist niet van alles wat we zouden.
Komt het door die troep op TV of het gezeik in de kroeg
Of zou het de onvoorwaarlijke liefde zijn die ik ooit vroeg
Is het Bush of de Paus met hun huichelachtige idealen
Of is het iets kleins zoals een paar zielige vandalen.
Ik weet wel ’t gaat wel weer over maar zo ver ben ik nog niet
Op dit moment doet alles zeer was m’n kop maar een vergiet
Want ik wil de wereld wel redden hoor maar ook ik ben maar een mens
En jullie hebben het met z’n alle voor mekaar ik ben bijna bij de grens.
Vraag me niet om liefde vriendschap of genegenheid
Zeg niet dat je van me houdt breng jezelf niet in verlegenheid
Ik kan nu niets geven wil even met rust worden gelaten
En denk aan de lieve liefdes die ik achter moest laten.
voor Leny en Barbara