‘ Doe de groeten aan Ceasar.’ Schreef ik precies een jaar geleden aan mijn knapster die een avondje Golden Earring om de hoek had. Zelf moest ik ergens anders optreden anders was ik vast en zeker ook ff gaan kijken naar mijn rock helden. Ergens in de pauze kreeg ik bericht terug. ‘ Groeten terug van Ceasar.’ met de bijbehorende drumsolo. En vanaf dat moment ging het ineens snel. Als twee laatbloeiers stonden we al gauw te zoenen in de gang alsof we voor het eerst in ons leven verliefd waren. Potver wat een heerlijke tijd waarin het leek of de wereld opnieuw tot leven kwam. Klappertandend van de kou langs het kille strand lopen met lente gevoelens in je buik. Niets was te ver, en alles was te kort.
Nu, precies een jaar later speelt de Earring weer om de hoek, ik denk er de hele dag al aan. Niet aan mijn ouwe helden, maar wel aan haar.
Tis me weer niet gelukt. Een vriendin van mij laat een shirt drukken met, ongeschikt, er op.
Een goede vriend vroeg zich werkelijk af of er überhaupt wel iemand was die bij mij paste. Ze weten wel hoe je een mens opvrolijkt in ieder geval, maar een kern van waarheid zit er zeker in. Als er iemand een raar mannetje is, val ik zeker in de prijzen. Tegelijkertijd ben ik doodsbenauwd om normaal gevonden te worden. Any way, daar moest ik aan denken toen ik de posters van de Earring zag staan.
Ik heb in ieder geval een hele leuke tijd gehad die ik niet had willen missen, en ga vanaaf mijn eigen Golden Earring avondje maar houden. Denk dat ik begin met Long blond animal, om ergens bij fles 1 The devil made me do it in te starten, en later de boel afsluit met een lekkere tranentrekker als Just a little bit of peace in my heart.
Don’t run too far Peet.