Na een drukke dag dacht ik vlak voordat ik thuis was, ik haal wel een patatje, geen zin in koken.
Dus ik pleur m’n auto een beetje aso neer bij het plaatselijke vieze patat tentje de Brullende Buffel.
Een man die net met z’n bestelling naar buiten kwam vond dat ook en riep: lekker aso inparkeren joh! ‘Pardon?’ zei ik. Maar hij herhaalde het zo net gezegde waarop ik hem vroeg wat z’n probleem was. ‘Dat je lekker aso inparkeert’, riep hij nog een keer.
‘Joh bekijk het’, riep ik terug en ging de snackbar in. Wat moet die vent nou, dacht ik nog.
Een dag of 3 later kreeg ik een sms je van m’n vriend dat ik niet zo raar moest doen tegen z’n vader. En toen pas realiseerde ik me dat dat rare mannetje bij de snackbar de voormalig directeur van Harry Horse was. De koning van de zadels en zwepen. De man die meer meidenbillen op z’n werk heeft zitten dan dat er Duitse bussen bij de keukenhof staan in het hoog seizoen. En geloof me dat zijn er veel. Te veel.
Nou moet ik toevallig morgen naar het OMC en zal vragen of ze er een plusje bij willen doen.
Misschien dat ik hem volgende keer herken.
Wel zo aardig.
Ik denk dat ik dat lieve meisje ook maar mee neem die mijn leeftijd op 38 schatte.
Zou ze erg schrikken met goed zicht?