Ik schrik op van het bericht over het zoveelste familie drama. Een vader heeft eerst zijn twee kindjes vermoord,
en toen zichzelf van het leven berooft.
Tragisch vooral voor de moeder die achter blijf met niets dan een heleboel schuldgevoel..
In eerste instantie ben je geneigd om alle woede over de vader uit te storten. Ik ook.
Maar toen moest ik aan m,n eigen huwelijks crises denken, jaren geleden.
De vrouw heeft een ontiegelijke macht in dit soort situatie,s. En kan een man in grote wanhoop laten verkeren. Zeker als hij de gene is geweest met het besluit er een punt achter te zetten.
Zeiken over alimentatie, bezoek regelingen en opvoeding.
Zei kan er mee doen wat ze wil, de rechter staat 99 van de 100 keer achter haar. En vaak terecht.
Het word alleen als macht tegen de man gebruikt, omdat het vaak het enigste is waar ze hun vent nog mee kunnen terug pakken. En daar gaat het fout.
Ik zelf heb het allemaal gelaten over me heen laten komen. Maar ik kan me de waanzinsdaad van deze man wel enigszins voorstellen.
Maar waarom je kinderen en je zelf van het leven beroven?
Denk nou is reëel na over wie of wat en waar het fout ging. Zelf reflectie is hier een groot hulpmiddel.
Misschien dat je dan tot de conclusie komt om je zelf een kogel door je kop te jagen. Of door het hooft van je ex.
Allemaal goed.
Maar alsjeblieft NIET bij kinderen die hier niet om gevraagd hebben.