Het leuke van muzikanten is dat je je er al snel thuis voelt.
Zo ook nu weer bij het nieuwe bandje wat sinds kort is opgericht. TDI Rock.
Muziekaal klikt het, fijne gasten om mee te spelen. Vooral het enthousiasme waarmee gespeeld word spreekt mij erg aan, daar onbrak het bij mijn laatste band toch wel een beetje aan.
Verandering van spijs doet eten zullen we maar zeggen.
Maar één ding blijft toch overal het zelfde.
3 van de 4 bandleden zijn gescheiden.
Nummer 4 is een keurige jongen. Netjes getrouwd en daar ook blij mee. Rookt niet, drinkt niet.
Geen grote drummersbek, geen gitaristen ego.
En altijd klaar voor een mop.
Hij deed mij dan ook onmiddellijk aan mijn grote vriend Ed denken. Wat is dat toch met bassisten?
Die stiekeme poepjes laters, altijd stilletjes achter in de hoek aan die dikke snaren lopen te plukken.
Van toetsenisten weten we dat het nerds zijn. Gitaristen hebben een klein piemeltje wat gecompliceerd word door hele hoge noten te spelen.
Drummers hebben een ontiegelijke grote bek, hoe meer trommels, hoe groter de bek.
Zangers hebben een minderwaardigheidscomplex en thuis nooit wat te vertellen gehad, vandaar dat geschreeuw op het podium.
Maar bassisten? Het klinkt niet sexy, het is niet echt rock an roll. Maar bassisten zijn gewoon nette mensen.
Niet dat ze er zelf blij mee zijn. Maar het is niet anders.
Bassist word je niet, dat ben je.
Meer van de band weten? www.TDIrock.nl