Het zal verdomme eens op een normale manier gaan in huize Muller. Ik had nog zo mijn best gedaan de regels voor het.
Dronken Met Kanonnen Vrij Metselen, zo onduidelijk mogelijk te houden.
Chaos wou ik, ongecontroleerde tyfus zooi moest het worden.
Een Klaagmuur dat als je er alleen al naar keek moest huilen.
Maar dat het zooo uit de klauw zou lopen, kon ik met heel mijn zieke geest ook niet verzinnen.
Ik had natuurlijk ook nooit mijn lesbische vrij metselaars vriendinnen clubje uit moeten nodigen, maar das achteraf.
Als ze er ooit achter komen dat ik eigenlijk een piemel heb, is dat waarschijnlijk ook meteen de laatste keer dat ik een piemel had. Maar goed, ik dacht kleie kenne die wijfen wel.
Dus waarom wel metselen.
Na de broodnodige kanonnen te hebben verorbert, kwamen de dames in beweging.
Brute Berta knoopte haar tuinbroek tot op haar middel los, en greep als een ervaren dreglijn machinist met haar kolossale borsten 5 stenen tegelijk, de handen moesten vrij blijven voor de zware shag.
Sharon, die vroeger Anton hete, sloeg op haar knie de stenen op de juiste maat.
Andante van Havezaat de Buscalie kwam met het euvele idee om geen water maar urine te gebruiken voor de specie.
Dus om de beurt werd er in de kuip gepiest, terwijl Natte Alie met de troffel aan het mengen was.
‘Te droog.’ Zei ze na 8 zeikbeurten.
‘ Nou Sjekkelien, moet jij het maar afblussen,’ Stonden ze smeulend rond om de kuip te wachten op mijn poesgeklater.
Godverdomme dacht ik, nou gaat mijn lul eraf. Dat pikken die lesbo’s nooit.
‘Ben ongesteld meiden.’ Was wat ik er met het zweet tussen mijn billen uitkraamde.
‘We willen toch geen rode specie?
Nee dat wou niemand, geel met rood word roze.
‘We zijn geen homo’s hoor.’ Riepen ze in koor.
Angel, die zo hete omdat ze eigenlijk zo lelijk als de nacht was, een soort van compensatie nickname dus, zei.
‘Als jullie keihard in mijn tepels knijpen, pers ik er nog wel een litertje uit.’
Goh, dacht ik, als je bij mij in me tepels knijpt dan…….
Maar dat kon ik beter voor mij houden bij deze koppensnellers.
De specie was klaar, het vuur brandde, ik speelde gitaar zoals ik nooit meer hoop te spelen. Dynette stond als een slavendrijver op mijn trommel te slaan, vloekend als een ouwe piraat te commanderen hoe en waar de stenen geplaatst moesten worden.
Om een heel lang verhaal kort te houden.
Ik werd s’ochtends wakker met een appel in mijn bek, en met mijn lul in een blok beton.
De dames waren afgevoerd door de M.E .
En op mijn overigens prachtige muurtje zaten 13 kokmeeuwen wijfengezeik op te snuiven.
Ik weet niet alles meer, maar het resultaat is geweldig.
Zal op FB wel een pic plaatsen tzt
Dankzij Niels had ik stenen genoeg, wat!!! ik heb nog over.
Das voor mijn volgende projackt. Je Kan Er Wel In Met Je Sloep. Maar Nooit Meer Uit.
Maar daar over laterrrrrrrrrrrr.