| De Dwarsfluit. | ||
| In de tijd dat ik geen nagel had om aan mijn kont te krabben, verhuurde ik mijn | ||
| lichaam nog wel eens. Als een hormonale tijdbom kon ik er met gemak drie op een | ||
| dag snuiten in die tijd. | ||
| Maar – toen ook al niet moeders mooiste – bleven de oude afgelikte boterhammen en | ||
| treurige types voor mij over. Ook niet de best betalende, zeg maar. | ||
| Zo kwam ik op een keer bij Bertien om de oude schoorsteen eens flink te ragen. Ik kan | ||
| u zegen dat er flink wat spuug aan te pas moest komen om hier een soepele doorgang | ||
| te verkrijgen. Het leek wel rivierklei dat iets te lang op het droge had gelegen en het | ||
| rook een beetje naar verschaald Brand-bier. Dit alles was nog tot daar aan toe, maar | ||
| het mens bleef ondertussen maar op de dwarsfluit blazen met haar getuite lipjes. Of ik | ||
| nu lieflijke stootjes gaf, of keihard pompte; het blazen ging onvermoeibaar door. | ||
| Soms vals, iets later weer schril en af en toe ijzingwekkend. Ik was dan ook blij dat de | ||
| klus na een dikke twee uur geklaard was. Het begon bijna op werken te lijken op deze | ||
| manier. Bij het afrekenen deed zij verbaasd haar hand voor haar mond terwijl zij in | ||
| een lege knip keek. Nu, in deze tijd, kom je daar niet meer mee weg, maar toen – in het | ||
| gulden-tijdperk – had je serieus een probleem. | ||
| “Ik kan het je volgende keer wel dubbel betalen.” | ||
| ‘Ja, dat begrijp ik, droge gravelbaan, maar mij ga jij niet meer zien,’ dacht ik meteen. | ||
| Ik greep haar dwarsfluit, wetende dat dit van veel waarde voor haar was, zei dat ze | ||
| hem, als ze betaald had, weer terug zou krijgen en liep de deur uit. | ||
| Het waren niet alleen scheldwoorden die mijn oren teisterden; ook vloog er een brok | ||
| hout rakelings langs mijn hoofd. Ik raapte het op om het terug te gooien, maar zag | ||
| toen dat het een fraai stukje hout was. Die nam ik dus ook maar mee. | ||
| Jaren heeft het allemaal in een doos op zolder gestaan, maar de schuld is nimmer | ||
| ingelost. | ||
| Nu mogen ze samen als lamp verder door het leven. | ||