De Tour.

Beste Mister Jack.

U heeft de mond altijd vol over die weerzinwekkende, links rechts kwattende, blèrende iedereen opzij vloekende amateur wielrenners. Die met hun veels te vette pensen en hun doorgaans uitgezakte dikke konten in veels te strakke broekjes waar het zadel volledig in verdwijnt, hun smalle armen fietsbandjes teisteren. Altijd geeft u op wel te verstaande wijze te kennen hoe een afschuwelijk en asociaal volkje u het vind. En vooral wat u het liefst met deze IS ers van het asfalt zou willen doen.
Hoe vaak schreeuwt u deze wegterroristen niet na dat zij hun gore kop moeten houden omdat het hier om een stiltegebied betreft, en u daar meteen uw eigen regel schend.
Met trots verteld u altijd dat u de rechterspiegel van uw auto weer eens terug moest buigen en er een half wielrenners truitje tussenuit moest wrikken na de zoveelste afsnijpartij. Met een glimlach van oor tot oor rijd u zeer irritant op uw scooter achter wielrenners aan, terwijl ze zo graag achter u zouden willen rijden
Ook ben ik nooit vergeten dat u van bovenaf de brug het onderdoor komende peloton nat pieste.
Het verbaast mij dan ook ten zeerste dat u wel elk jaar opnieuw de Tour d France gekluisterd aan de buis van begin tot eind volgt.
Enige opheldering zou dus wel gewenst zijn.

M v G Jack Rellum.

Beste Jack Rellum.

Dat van mijn rechterspiegel wil ik toch enigszins ontkrachten daar hij al 2 weken heel is. En dat van die brug zouden we onder ons houden, ik sta ook niet met een toeter van het dak te blèren dat u elke zondag met punaises aan het strooien bent.
Waarom ik naar de Tour kijk?
Tja, als natuurliefhebber geniet ik met recht van de prachtige beelden zeker als de Alpen en de Pyreneeën in zicht komen.
Maar waar ik echt orgastisch van begin te trillen en te beven zijn toch wel de valpartijen. Hoe meer hoe beter. Hoe gruwelijker hoe groter het genot.
Of het nou een overstekend hondje is, of een dranghek die in de weg staat tijdens de sprint. Een volgauto die er een paar in het prikkeldraad duwt, of een onderling opstootje.
Zo’n klapband tijdens de afdaling kan ik ook zeer opgewonden van raken. Maar als uiterste verwennerij, het slagroom op de taart zeg maar, zijn toch wel de kasseien met nat weer.
Dan ga ik er echt voor zitten en proost ik op elke klapper, oftewel ik ben redelijk snel dronken die middag. Als dat nou wekelijks bij mij voor de deur zou kunnen plaatsvinden dan open ik een terras met tribune. Ik weet nu al dat het eerste jaar uitverkocht zal zijn.
Het is een apart slag volk wat zich niet gelieft maakt, en ik kijk dan ook met groot genoegen naar de vele botbreuken en het bloed dat vloeit. Wie er wint interesseert mij werkelijk geen hol. Maar de verliezers, daar gaat het om. Daar zou ook een trui voor moeten komen, een bloed rode trui.

Veel plezier met de Tour en een vriendelijke groet.

Mister Jack.