Hemels.
Mijn zwager maakt zich een beetje zorgen om mij. Met lede ogen ziet hij mij steeds verder weg zakken, en vereenzamen. Lusteloos vind hij mij vaak in de stoel, met voor mij een lege fles Jameson. ‘Gaat het wel goed met je jongen.’ Vraagt die dan. Ik brabbel dan meestal dat het wijwater op is, […]
Hans Dorrestijn.
Eindelijk na lang wachten heb ik hem dan in huis. De Onvergeeflijke Melodieën. De man die zich verzekert heeft tegen depressies, en terecht als je zijn krassende stem beluisterd. Dit, gecombineerd met teksten zo donker als het graf, doen mij de tranen over de wangen biggelen. Huwelijkslied 1 en 2, of Ik moest een schaap […]
Dream Theater.
Met Black Clouds & Silver Linings kom je al gauw in hogere sferen. Een van mijn favorieten bands. Met de onnavolgbare drumgod Mike Portnoy. Geen Cd voor onder de high tea. Maar een absolute aanrader. Soms een beetje over de top, zeker als je het hebt over de ellenlange gitaar solo’s van Petrucci. Lijdt waarschijnlijk […]
Eels.
End Times. Of dat je op je eigen begrafenis bent. Zo één die door de gemeenschap betaald moest worden wegens geld gebrek. Familie en vrienden ontbreken. Maar na vijf keer beluisteren van deze hartverscheurende mistroostige Cd, krijg ik er toch waardering voor. De songs zijn uitstekend, alleen de uitvoering is zeer bedroevend. Dat zal precies […]
Gino Vannelli 2
Op aanraden van Barend & Trees heb ik The best and Beyond aangeschaft. Waar ik eerst dacht aan weer een ordinair verzamel Cd tje nr zoveel, werd ik aangenaam verrast. Geheel opnieuw opgenomen goud van oud. Met hier en daar zeer verrassende arrangementen. IJzersterk drumwerk van R Melz. Hoogtepunt op deze Cd is met kop […]
Carl Orff.
Waarom weet ik niet, maar de zondag wil ik het liefst met klassieken muziek doorbrengen. Nu heb je net als in popmuziek allerlei gradaties in de klassieken schatkisten, maar ik prefereer enkel de bombasten. Wagner, Rossini of soms een beetje Strauss. Vivaldi kan ik ook prima hebben. Maar echt het crème de la crème blijft […]
Glen Hughes.
Burning Japan Live. Hele dikke vette Rock van het hoogste niveau. Als je live zo kan blèren, ontwaak je vulkanen die uitgeblust lagen te puffen. Hierbij trekken alle rock zangers zich stilletjes terug in hun grot, om een jazz carrière te overwegen. Hussel Deep Purple en Whitesnake door elkaar, en je houd deze muzikale […]
Roger Waters.
De man zelf vind ik maar een jankende ouwe gefrustreerde zielenpoot. Und? Als die met zijn sacherijnige kop zulke briljante muziek blijft maken, kan ik er mee leven. In the Flesh. Een live registratie waar al het goede van zijn solo Cd’s, opgevuld met Pink Floyd nummers samen één groot feest worden. Subliem opgenomen en […]
Muse.
Apart, ik kan niet anders zeggen. Het stem geluid blijft wennen, daar hou je van, of je vind het verschrikkelijk. Wat opvalt op deze magnifieke Cd, is dat er veel Queen invloeden, bewust of onbewust in zitten. Ik, als Queen fan zit daar totaal niet mee, mede omdat het op zo’n fabuleuze wijze is gedaan. […]
David Gilmour.
In eerste instantie vond ik On an Island niet echt geweldig. Maar hoe meer ik hem draai, hoe mooier die wordt. T is net whisky. Het bombastische van Pink Floyd is er dan wel uit, de pure schoonheid komt naar boven als ooit te voren. Vergeleken bij zijn vorig solo album,s een vooruitgang van jewelste. […]